مارمولک هایی که پرواز می کنند

مارمولک های دراکو خزندگان عجیب و جالبی هستند که در دو طرف بدنشان پوست شلی دارند. این پوست هنگام کشیده شدن، مانند بال به نظر می رسد. بال هایی که مارمولک را قادر می سازد مسافت های طولانی بین درختان را با یک پرش، طی کنند.

دراکوها همچنین به نام مارمولک های پرنده و در برخی از گونه ها به عنوان اژدهایان پرنده شناخته می شوند. در حقیقت دراکو کلمه لاتین به معنای اژدها است. فلس هایی که بدن این مارمولک را پوشانده، سبب می شود این مارمولک ها یادآور اژدهایان افسانه ای باشند.

بیش از چهل گونه مارمولک دراکو وجود دارد که همه آن ها بومی جنوب شرق آسیا هستند. در این مقاله، اصطلاح مارمولک های دراکو به کلیه حیوانات موجود در نژاد دراکو اشاره دارد و واقعیت هایی در مورد مارمولک های موجود در این نژاد، بیان شده است.

دراکو ولانو یا رایجترین اژدهای پرنده

اژدهای پرنده، بر خلاف نام اسطوره ای خود، خزنده کوچکی است. این مارمولک بدن باریکی دارد که طول آن به بیست سانتیمتر یا کمی بیشتر تر می رسد. دم این مارمولک ها نسبت به طول بدنشان بسیار بلند است.

این گونه های خاص مارمولک، در جزایر جاوا و بالی در اندونزی و در برخی مناطق دیگر یافت می شود. این حیوان که در میان درختان زندگی می کند، با شکار حشرات و تغذیه از آن ها غذای مورد نیاز خود را تأمین می کند. نگهداری از این مارمولک به عنوان حیوان خانگی و در اسارت می تواند دشوار باشد زیرا این مارمولک برای حرکت در مسافت های طولانی ساخته شده است.

مشخصات فیزیکی اژدهای پرنده

مانند بسیاری از مارمولک های دراکو، اژدهای پرنده نیز ظاهر نازیبا و ترکیبی از رنگ های خاکستری، قهوه ای، سیاه و سبز دارند که در استتار به روی تنه درختان به آن ها کمک می کند.

بال های دراکو با نام علمی پاتاژیا شناخته می شود. پاتاژی برخی مارمولک های دراکو دارای سطوح فوقانی رنگارنگی است اما پاتاژیا اژدهای پرنده نوارهایی به رنگ مشکی، خاکستری و قهوه ای و رنگدانه های زرد یا نارنجی به روی آن ها دارد.

اژدها های پرنده، پوست شلی در زیر گردن دارند که به آن فلپ گلو می گویند. مانند بال ها، فلپ گلو نیز می تواند بازتر شود. این زائده پوستی در مارمولک های نر، آبی و زرد رنگ است در حالی که در جنس ماده کوچکتر بوده و دارای رنگ آبی خاکستری می باشد.

بال ها و قابلیت پرواز کردن

بال های اژدهای پرنده از پشت پاهای جلویی تا بخش جلویی پاهای عقبی کشیده می شود. پنج تا هفت دنده ی آخر این جانور، کشیده است و به درون بال ها امتداد می یابد. عضلات متصل به دنده ها باعث می شوند که بال ها باز شوند. تحقیقات نشان می دهد در برخی موارد مارمولک به کمک دست های خود به باز شدن بیشتر بال ها کمک می کند.

اژدهای پرنده می تواند مسافتی بالغ بر شصت متر یا حتی بیشتر از آن را از طریق پرواز طی کند.

گکوی پرنده

پرواز دارکو ها با خزندگان دیگری مانند گکوهای پرنده و مارهای پرنده کمی متفاوت است. دراکوها علاوه بر اینکه مانند گلایدر هستند، می توانند با حرکت دادن بال ها نیز حرکت کنند. آن ها همچنین از دم خود به عنوان فرمان استفاده می کنند.

زندگی در درختان

اژدها ها در طول روز فعال هستند. آن ها برای یافتن غذا، جفتگیری یا برای فرار از شکارچیان، از درختی به درخت دیگر یا بعضی اوقات از شاخه ای به شاخه دیگر پرواز می کنند. هنگامی که این مارمولک ها در حال پرواز نیستند، در پایین تنه درختان و در امتداد شاخه ها با سرعت بالایی حرکت می کنند. همچنین ممکن است برای مدتی بی حرکت بمانند. دراکوهای جوان، نسبت به دراکوهای بالغ، تمایل کمتری به زندگی در سایه درختان دارند. جنس نر این مارمولک به ندرت به روی زمین دیده می شوند، اما جنس ماده دراکوها مجبورند برای تخم گذاری، به سطح زمین بیایند.

رژیم غذایی و شکارچیان

بخش عمده غذای مارمولک های دراکو را مورچه ها تشکیل می دهند؛ به علاوه موریانه ها و سایر حشرات نیز در رژیم غذایی این مارمولک ها جای دارند. مارمولک دراکو اغلب با صعود به تنه درختان تغذیه می کند. گمان می شود که شکارچیان اصلی مارمولک دراکو، مارهای اربابی که در درختان زندگی می کنند و پرندگان بزرگ باشند. با این وجود، اکثر مارمولک های دراکو در زیستگاه خود به عنوان موفقترین جانداران در حفظ بقاء، شناخته می شوند.

تولید مثل

هنوز اطلاعات زیادی از زندگی اژدهایان پرنده در طبیعت وجود ندارد. از جمله اطلاعاتی اندک موجود در رابطه با این خزندگان عجیب، می توان به حرکات نمایشی جفت گیری آن ها اشاره کرد. دراکوهای نر برای جلب توجه ماده ها، بال های خود را به نمایش می گذارند و همچنین بدن خود را بالا و پایین می کنند.

در زمان تخمگذاری مارمولک ماده سوراخی در زمین حفر می کند و حداکثر پنج تخم را در سوراخ قرار می دهد سپس آن را با خاک می پوشاند. مارمولک ماده پس از حدود یک روز محافظت از تخم ها، آن ها را رها می کند. مدت زمان هچ شدن تخم ها تا حد زیادی متفاوت است و به عوامل محیطی بستگی دارد.

اژدهای پرنده میندانائو

اژدهای پرنده میندانائو با نام علمی دراکو میندانسیس، بومی فیلیپین می باشد. این مارمولک اولین بار در جزیره میندانائو و جزایر مجاور آن یافت شده است. به نظر نمی رسد هیچ جمعیت متراکمی از این گونه وجود داشته باشد و این مارمولک به ندرت دیده می شود.

بدن مارمولک میندانائو به رنگ خاکستری-قهوه ای کم رنگ است و در سطح بالایی بدن نقاط سفید بزرگ و کوچکی به چشم می خورد. سطح پشتی یا فوقانی بالهای مارمولک نر با لکه های کوچک تر و ناهمواری های سیاه پوشیده شده است. رنگ این لکه ها در جنس ماده مارمولک میندانائو، قرمز می باشد.

تشخیص جنسیت مارمولک های پرنده

فلپ گلوی میندانائوی نر به رنگ نارنجی درخشان است در حالی که فلپ در ماده ها رنگ ملایم تر دارد و نوک آن به رنگ خامه ای یا زرد دیده می شود.

مانند سایر مارمولک های پرنده، اژدهای پرنده میندانائو نیز در جنگل زندگی می کند، حشرات را می خورد و در طول روز فعال است. این مارمولک از بسیاری از بستگان خود بزرگتر است و می تواند مسافت های طولانی تر را با سرعت بیشتر طی کند.

وضعیت جمعیت مارمولک های پرنده

متأسفانه اژدهای پرنده میندانائو، در گروه جانوران در خطر انقراض طبقه بندی شده و جمعیت آن ها در حال کاهش است. آخرین ارزیابی جمعیت اژدهای پرنده میندانائو، در سال 2007 صورت پذیرفت و قطعاً در طی فاصله زمانی سیزده ساله بین این ارزیابی جمعیتی و زمان فعلی، تغییرات زیادی اتفاق افتاده است.

یکی از مهمترین عوامل تهدید کننده جمعیت اژدهای پرنده میندانائو، فعالیت های جنگل زدایی است. تخریب جنگل ها  و از بین رفتن زیستگاه های جنگلی این مارمولک ها، رشد جمعیت آن ها را به حداقل رسانده است.

هرچند این گونه های پرنده فقط در جنگل ها زندگی می کنند اما مارمولک هایی در خانه ها یافت می شوند که کم از مارمولک دراکوی پرنده ندارند. آن ها به روی سقف و دیوارها از سویی به سوی دیگر حرکت می کنند و باعث آزار و اذیت انسان ها می شوند. برای خلاصی از شر این خزندگان مزاحم، کافی است یک بار قویترین سم کشنده مارمولک لیزارد کیلر را مورد استفاده قرار دهید.

 

 

فروش سم برای کشتن مارمولک

نحوه خرید سم مارمولک را در این صفحه میتوانید مطالعه کنید